สำหรับพระองค์นี้ แขวนเดี่ยวมานานนับปีเพราะค่อนข้างชอบเป็นการส่วนตัว ได้มาประมาณปลายปี ๒๕๓๗ พร้อมกับสมเด็จหลังจารและพระสีวลีหลังจาร เหตุที่ชอบเพราะมีรอยจาร ด้วยความคิดที่ว่ารอยจารแบบนี้น่าจะเป็นพระแท้ จนบัดนี้พระทั้ง ๓ องค์นี้ก็ยังไม่ได้คำตอบที่ชัดเจน พระองค์นี้ขนาดเกือบฝ่ามือครับ ต้องเลี่ยมพลาสติกอย่างเดียว เคยทดสอบกำลังใจของตัวเองมาแล้วหลายครั้ง สุดท้ายแขวนองค์นี้แล้วสบายใจที่สุดเมื่อปลายเดือน ก.พ.๒๕๔๘ ผมถูกรถมอเตอร์ไซด์ด้วยกันชนท้ายอย่างแรง คนชนเมาครับกระเด็นไปทั้งรถทั้งคนเกือบ ๕๐ เมตรแรงมาก ผมเองถูกชนท้ายไม่ทันตั้งตัวกระเด็นไปเหมือนกันเกือบ ๒๐ เมตร มีความรู้สึกว่า ตัวเองนั้นเบาเหมือนปุยนุ่น ในลักษณะคว่ำหน้า มือยันพื้นถนน เคราะห์ดีที่ช่วงนั้นเป็นกลางคืนประมาณ ๒๑.๓๐ น. เป็นช่วงปลอดรถ ทั้งถนนมีรถอยู่ ๒ คันเท่านั้น ผมนุ่งกางเกงยีน ใส่รองเท้าผ้าใบ จึงไม่เป็นไรมาก ฝ่ามือที่ยันถนนก็ไม่มีแผล บริเวณหัวเข่ากางเกงยีนขาด นับว่า เคราะห์ครั้งนี้ช่วยให้หนักกลายเป็นเบาไปได้ กรอบพระร้าวแสดงว่า หน้าอกกระแทกพื้นเพียงเบาบางเท่านั้น ผมเห็นว่าพลาสติกแค่ร้าวจึงสวมต่อไปลืมนึกถึงเวลาเหงื่อออกซึมเข้าไปได้ทำลายเนื้อพระเสียหายน่าเสียดายมาก สำหรับพระองค์นี้ประสบการณ์แคล้วคลาดดีมาก