ปี 2537 ผมแต่งงานมีลูกคนแรก เมียกำลังอยู่ไฟ ลูกอายุได้ 7 วัน มีร้านค้าในหมุ่บ้านถูกขโมยขึ้นบ้านได้เงินไปพอสมควร นั่นไม่ใช่สิ่งที่สำคัญ ที่สำคัญคือ เจ้าของบ้านที่ถูกโจรขึ้นบ้านเขาสงสัยว่าผมเป็นขโมย เขาไปแจ้งความที่โรงพักว่าสงสัยผม ญาติฝ่ายภรรยาที่เป็นตำรวจเขามาบอกผม ผมอายชาวบ้านมาก เพราะตระกูลนี้เป็นคระกูลที่ใหญ่มีพี่น้องเยอะในหมู่บ้าน และมีพี้น้องเขาบางคนเมาแล้วมาหาเรื่องผม แต่ผมก็หลีกเลี่ยง หลวงพ่อท่านบอกให้หลีก ถ้าหลีกไม่ได้ให้ลุยก่อน แต่ก่อนจะลุยบอกหลวงพ่อด้วยนะ ผมเสียใจสำหรับเหตุการณ์ในครั้งนี้มาก สวดมนต์ไหว้พระครั้งใดผมก็รำพึงกับหลวงพ่อ หลวงพ่อครับ ลูกไม่ได้ทำ เขาใส่ร้ายผม เขาหาว่าผมเป็นโจรอาญาแผ่นดิน เป็นข้อกล่าวหาที่รุนแรงมาก ประมาณ 2 เดือนไม่เต็มดี คนที่เขากล่าวหาผม ก็ถูกรถชนขาหักที่หน้าบ้านเขาเอง ...เวลาไล่เลี่ยกัน ไฟก็ไหม้ปั้มน้ำมันและลวกขาลูกสาวเขา.....ต่อมาไม่นานพ่อของเขาก็มาเสียชีวิต ผมก็ได้แต่ปลงและไม่สงสัยในองค์บารมีศักดิ์สิทธิ์ของหลวงพ่อเลย