ผมสนใจทำธุรกิจร้านเกมส์คอมพิวเตอร์ โดยไม่ได้มีพื้นฐานทางนี้มาก่อน เพียงแต่ว่าอยากลองเท่านั้น โดยมีคนที่รู้จักกันเป็นธุระให้ทั้งหมด
ตั้งแต่แรก ก็ได้ประจักษ์เรื่องบารมีของหลวงพ่อกวย ชุตินธโร ที่ช่วยให้ผมในฐานะที่ศิษย์ใหม่ สามารถหาซื้ออุปกรณ์ร้านเกมส์มือสองที่เหมามาทั้งร้านตามที่ต้องการ ภายในเวลาอันรวดเร็ว
ต่อมาเมื่อจะต้องทำเรื่องขออินเตอร์เน็ต ก็เป็นเรื่องยากสำหรับสถานที่ๆ ผมไปเช่าอยู่ เพราะทันทีที่รู้ข่าวว่าผมจะมาเปิดร้าน ก็ถูกเตะตัดขาสกัดกั้น จากคู่แข่งที่ทำธุรกิจกลุ่มเดียวกันทุกทาง และที่สำคัญเจ้าของอาคารก็ไม่เคยอนุญาตให้ผู้เช่าคนไหนในกรณีนี้มาก่อน
ยิ่งกว่าปาฏิหาริย์ สุดท้ายผมก็ขอได้ ด้วยความร่วมมือที่ซับซ้อนเข้าใจยากของคนที่ดูแลอาคาร จากแรงอธิษฐานที่ผมขอหลวงพ่อกวยไว้ มิเช่นนั้น เครื่องคอมฯ และอุปกรณ์ต่าง ก็คงต้องกองทิ้งไม่ต่างจากเศษเหล็กถ้าไม่มีอินเตอร์เน็ต
ส่วนคู่แข่งที่คอยกลั่นแกล้งผมมาตลอดทุกทาง โดยไม่รู้ว่าผมเป็นศิษย์มีครู และมีมนต์มหากาฬของหลวงพ่อกวยคุ้มครองอยู่ด้วย ทำให้สุดท้าย ผลกรรมก็เข้าตัวต้องถูกอัปเปหิย้ายที่ทำมาหากินไปในทำเลที่ลำบากกว่าเก่า ขณะที่ผมยัง happy อยู่ที่เดิม
กล่าวโดยรวมแล้ว ต้องบอกว่าผมโดนมาเยอะทุกลูก และอุปสรรคต่างๆ ที่ผ่านเข้ามาเยี่ยมเยียนก็มาก แต่สุดท้ายก็สามารถผ่านมาได้ทุกงาน ไม่ว่าจะเป็นปัญหา เช่น มีคนร้องเรียนทำให้เจ้าหน้าที่ต้องเข้ามาตรวจที่ร้านบ่อยๆ, ปัญหาพวกลิขสิทธิ์เข้าจับ หรือ ปัญหาไม่มีลูกค้า ฯลฯ
อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่ผมทำร้านมา โชคดีอย่างหนึ่งของผมคือไม่เคยเสียเงินให้เจ้าหน้าที่เพื่อจะให้อยู่ได้ ไม่ว่าจะช่องทางไหน จึงทำให้ธุรกิจเลี้ยงตัวมาได้ ไม่เดือดร้อน แต่ก็เป็นธรรมดาของโลกอยู่นั่นเองที่ของทุกอย่างเมื่อมียุคทอง ก็ต้องมียุคเสื่อม ตามที่โลกธรรม 8 ว่าไว้
ผมว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อพวกลิขสิทธิ์เข้าจับครั้งที่ผ่านมา คือจุดเสื่อมสุดๆ ของร้านผมแล้ว ถึงแม้ว่าผมจะรอดตัวมาได้อย่างปาฏิหาริย์ก็ตาม ก็ทำให้ผมต้องกลับมาคิดใหม่ว่าจะทำอย่างไรต่อไปกับร้าน เพราะไม่มีใครที่จะโชคดีไปชั่วชีวิตแน่ ขณะนั้น ผมมี 2 ทางเลือกคือ ขาย หรือ ปิดกิจการไปเลย
สุดท้าย ผมเลือกทางเลือกแรก คือ ขายร้าน โดยบอกขายผ่านคนรู้จัก ไม่ได้ปิดประกาศ หรือโฆษณาไม่ว่าทางไหน ทางเดียวที่ผมทำในขณะนั้น คือ อธิษฐานจิตขอให้หลวงพ่อกวย เมตตาให้ผมขายร้านได้ เพราะผมพอแล้ว
เมื่อผมมาเล่าให้คนใกล้ชิดฟัง หลายคนบอกผมว่าจะขายได้หรือ ใครจะหอบเงินมาซื้อยิ่งในภาวะเศรษฐกิจย่ำแย่แบบนี้ แต่สำหรับผมก็ยังมั่นใจว่าด้วยความที่เป็นศิษย์หลวงพ่อกวย ชุตินธโร ผู้วิเศษแห่งเมืองสรรค์ ผมต้องขายได้แน่นอน
ปรากฏว่า กลางเดือนมิถุนายน 2552 คล้อยหลังจากที่ผมประกาศขายเพียง 2 สัปดาห์ มีคนมาติดต่อขอซื้อร้านผม ซึ่งก็เป็นการซื้อขายที่กล่าวได้ว่าพอใจกันทั้ง 2 ฝ่าย เพราะคนที่มาซื้อเขาเองก็รู้จักร้านผมมาก่อน และเมื่อตรวจสอบบัญชีของร้านย้อนหลังไปตลอด 1 ปี ก็พบว่ามีรายได้เป็นที่น่าพอใจ
การซื้อขายครั้งนี้ แม้จะทำให้ผมเป็นสุขที่พ้นภาระมาได้ แต่ก็มีทุกข์ทางใจเกิดขึ้นจนได้ เพราะทราบว่าหลังจากนั้นประมาณ 1 เดือน กิจการร้านเกมส์เก่าของผมถูกข่าวไข้หวัดหมู 2009 เล่นงานจนงอมพระราม ทำให้ลูกค้ากลัวจนไม่อยากเข้าร้าน นอกจากนี้ ยังถูกเจ้าหน้าที่รัฐเข้ามากวดขันด้วยมาตรการต่างๆ อีก จนรายได้ดิ่งเหวมาถึงปัจจุบัน
ท่าทางเจ้าของคงไม่อยากทำต่อ เพราะเดินมาถามขายคืนร้านให้ผมหลายครั้งแล้ว แต่ผมก็ปฏิเสธไปทุกครั้ง เพราะผมบอกหลวงพ่อว่า ผมพอแล้ว.
นะสิวัง พรหมา มะอะอุ
ศิษย์แพร่ง
