ในพระพุทธศาสนาของเรากล่าวว่าพระที่อุดมด้วยโชคลาภนั้นมี ๒ องค์ คือ พระสิวลี และพระสังกัจจายน์ เล่ากันว่าในอดีตชาติของทั้ง ๒ ท่านนั้นชอบทำทานเป็นที่สุด ซึ่งอุปนิสัยนี้ตรงกับหลวงพ่อ คือ หลวงพ่อชอบเทศน์กัณฑ์ทานกัณฑ์ของพระเวศสันดร แม้แต่ในตำราพระมาลัยคำหลวงยังได้กล่าวว่าพระมาลัยได้ขึ้นไปบนสวรรค์ได้ไปเฝ้าพระศรีอาริยเมตไตย พระศรีอารย์ยังได้สั่งพระมาลัยให้มาบอกโลกมนุษย์ว่า ถ้าใครปารถนาจะเกิดในศาสนาของพระองค์ ให้บริจาคทานทำทานมีจิตเป็นกุศลแบบพระเวศสันดร ภายหลังเมื่อหลวงพ่อได้เรียนวิปัสนากรรมฐานสำเร็จ หลวงพ่อยังสามารถติดต่อกับพระสิวลี และพระสังกัจจายน์ได้ และหลวงพ่อยังได้วาดรูปลายเส้นเป็นรูปดวงแก้วพระสิสลีเอาไว้ด้วยซึ่งไม่เคยปรากฏมาก่อน หลวงพ่อยังทำธงพระสิวลี ปักไว้ที่กระถางสำหรับบูชา หลวงพ่อยังได้เขียนไว้ว่า ฉันเองสวดทุกวัน มิได้ขาดเลย ในใบฝอยของหลวงพ่อจะเขียนว่า ถ้าท่องบ่นเป็นประจำจะมีสง่าราศรีดีขึ้น ซื้อง่ายขายคล่องจะร่ำรวยเป็นมหาเศรษฐี ฉังเองสวดประจำมิได้ขาดเลย ภายหลังหลวงพ่อได้สร้างพระสิวลีขนาดห้อนคอขึ้นมาขนาดใหญ่ก็มี แต่องค์ในภาพนี้เป็นขนาดเล็กเท่าปลายนิ้วก้อย เป็นพิมพ์นิยม(พิมพ์ไม่มีย่ามหายากมาก ๆ มีทั้งเนื้อดำและแดง ) เกี่ยวกับการพกผงพระสิวลีหรือพระสังกัจจายน์ ติดตัวนี้ก็เหมือนกับเราไปไหนก็ไปกับผู้มีบุญบารมี เช่น ไปไหนไปกับผู้หลักผู้ใหญ่ คนอื่นไปเขาเข้าไม่ได้ แต่พอเราไปเรากลับเข้าได้ คนอื่นไปเขาไม่ให้ แต่เราไปเขาให้ คือเขาเกรงใจผู้หลักผู้ใหญ่นั่นเอง แม้แต่ในครั้งพุทธกาลก็มีเรื่องเล่าเอาไว้ คือมีพระสงฆ์ ๒ องค์มาจากวรรณะต่ำเมื่อไปบิณบาตรก็ไม่มีคนใส่บาตร อดอยาก ภายหลังได้มีพระผู้ใหญ่แนะนำว่า ให้ไปหาพระธาตุพระสิวลี หรือกระดูกของพระสิวลีมาติดตัว จะทำให้ไปไหนมาไหนไม่อดอยาก พระ ๒ องค์ก็ปฏิบัตตาม เมื่อไปบิณบาตร ก็ไม่อดไม่อยากอีกเลย ด้วยเป็นเพราะบุญบารมีของพระสิวลีนั้นเอง เท่าที่เล่ามาถึงคุณวิเศษของพระสิวลี และคำกล่าวขานที่ว่าหลวงพ่อสามารถติดต่อกับพระสิวลีได้ ก็นับว่าพระสิวลีที่หลวงพ่อท่านทำนั้นน่าใช้และน่าหามาติดตัวไว้เป็นอย่างยิ่ง แต่ถ้าใครไม่มีก็ให้คาถาบูชาพระสิวลีก็ได้ครับ ดีเหมือนกัน
