หลวงพ่อท่านเป็นพระที่มีระเบียบแบบแผนและใส่ใจในรายละเอียดทุกกระเบียดนิ้ว สมกับเป็นพระเถระผู้ใหญ่ผู้มีรัตตัญญูโดยแท้ แม้กระทั่งเรื่องเบ็ดเตล็ดเช่นการประกอบอาหารท่านจะสามารถกะเกณฑ์ได้อย่างลงตัวเลยว่าแกงถ้วยนึงควรจะใส่หัวหอมปริมาณเท่าใด ควรใส่พริกปริมาณเท่าใด แล้วถ้าหม้อนึงควรจะใส่ในอัตราส่วนเท่าใดจึงจะพอดี ความละเอียดประณีตของท่านนี้ก็ถือว่าเป็นที่สุดได้อีกประการหนึ่ง สังเกตได้จากเมื่อยามว่างนั้นท่านมักจะประดิษฐ์ข้าวของเครื่องใช้สำหรับแจกจ่ายให้กับญาติโยมนั่นคือกระจ่าและตะกร้าจีนของทุกชิ้นที่ท่านทำ ท่านจะตั้งใจทำอย่างละเอียดประณีตที่สุด เช่น กระจ่า ท่านก็จะเลือกเอาเฉพาะกะลามะพร้าวคัดเอาลูกที่มีสัณฐานแบน ต้องตัดให้มีรูปทรงที่สมดุลได้สัดส่วนที่พอดี ส่วนด้ามนั้นส่วนใหญ่ท่านจะเลือกใช้ไม้โมกมันซึ่งเป็นไม้เนื้ออ่อนมีขนาดเบาและเข้ารูปได้โดยง่าย เฉพาะด้ามกระจ่านี้ท่านก็จะบรรจงทำของท่านเป็นอย่างมาก โดยท่านจะเหลาแล้วเหลาอีกอยู่อย่างนั้น พอเหลาไปได้สักพักท่านก็จะเอามือลูบดูบ้าง บางครั้งท่านก็หยุดนิ่งแล้วก็เหลาของท่านต่อ วันหนึ่งจะได้สักใบหนึ่งเท่านั้น กะจ่าของท่านในยุคต้นพอจะได้พบเห็นการสลักเสลาลวดลายไว้อย่างวิจิตรตระการตาอยู่บ้าง มาในระยะหลังโอกาสและธาตุขันธ์คงมิค่อยเอื้อจึงเป็นแต่ด้ามเปลือยเท่านั้นแต่ก็ยังคงความประณีตโค้งงอสอดรับกันอย่างได้สัดส่วน
ส่วนตะกร้าจีนนั้นยิ่งประณีตในรายละเอียดต่างๆเข้าไปใหญ่ เริ่มจากเส้นตอกไม้ไผ่ที่จะนำมาใช้สาน เมื่อท่านจักตอกออกเป็นเส้นๆแล้ว เส้นตอกแต่ละเส้นของท่านจะต้องผ่านการขัดด้วยกระดาษทรายกลับไปกลับมาอยู่หลายรอบจนกระทั่งเห็นว่าเนียนเรียบเป็นเงางามดีแล้วจึงจะหยิบเอาเส้นต่อไปมาขัดต่อ ทำอยู่อย่างนั้นกระทั่งครบทุกเส้นจึงจะนำมาจักสานต่อไปซึ่งใบหนึ่งใช้เวลาเป็นอาทิตย์ๆเลยเทียว ตะกร้าจีนนี้เท่าที่พบมี ๒ ขนาด คือ ขนาดใหญ่เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ ๗-๘ นิ้ว และขนาดเล็กเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ ๓-๔ นิ้ว มีทั้งแบบมีหูหิ้วและไม่มีหูหิ้ว