เพื่อนผมคนนี้เป็นศิษย์หลวงพ่อกวย ชุตินฺธโร วัดโฆสิตาราม จ. ชัยนาท มานาน ติดตาม หาเช่าพระของหลวงพ่อไปทุกที่ สมัยก่อนเมื่อวัดมีงานประจำปี ก็เคยเดินทางด้วยรถประจำทางมากราบสังขารหลวงพ่อที่วัด ที่สำคัญแกเป็นคนแรกที่เล่าเรื่องของหลวงพ่อให้ผมฟังจนเกิดศรัทธาอย่างแรงกล้ามาจนถึงทุกวันนี้
เพื่อนเป็นคนที่หวงพระของหลวงพ่ออย่างมาก จะเก็บพระทั้งหมดห่อไว้อย่างดีในกระเป๋าเสื้อตลอดเวลา ไม่ว่าจะไปทำงาน หรือทำธุระโน่นนี่ ก็พกติดตัวไปด้วยเสมอ แกบอกผมว่าไม่กล้าเก็บไว้ที่ห้องพัก เพราะกลัวหาย ตอนแรกที่แกเอาห่อพระมาเปิดให้ผมดูนั้น น่าสนใจ และละลานตามาก ทั้งพระ และห่อพระที่อมเหงื่อมานานปีจนขุ่นคลัก ซึ่งพระหลายองค์ ล้วนเป็นที่นิยมและหาของแท้ได้ยากยิ่ง ในยุคนี้
แต่จุดอ่อนของเพื่อน คือชอบกินเบียร์ ต้องกินทุกวันหลังเลิกงาน วันละหลายๆ ขวด เพราะแกยังโสด เลยไม่มีภาระค่าใช้จ่ายเรื่องครอบครัว ความสุขของแกเท่าที่รู้มา คือ 1 ได้วิ่งหาครูบาอาจารย์ ใครบอกที่ไหนดี ก็บุกไปหมด ไม่ว่าใกล้ - ไกล 2 เล่นหวย และ 3 กินเบียร์
จำได้ว่า ต้นปี 2551 แกเคยมีอุบัติเหตุรถมอเตอร์ไซค์ชนคอสะพานมาครั้งหนึ่ง สาเหตุจากฉลองปีใหม่กับเพื่อนที่บริษัทฯ หนักไปหน่อย แต่ก็รอดมาได้ปาฏิหาริย์ ทั้งที่นอนเฝ้าสะพานไปทั้งคืนกว่าจะมีคนมาเห็นในตอนเช้า ถึงขนาดนั้น ก็เสียรถไปทั้งคัน และตัวแกเองก็เดินเหินไม่ปกติอยู่เกือบครึ่งปี ทำให้ต้องหยุดกินเบียร์ไปโดยปริยาย เหตุการณ์ครั้งนั้น หลายคนรวมทั้งผม คิดว่าแกคงจะเข็ด และเลิกกินเบียร์แล้วแน่
ที่ไหนได้ คล้อยหลังจากที่หายดีไม่นาน แกก็หันกลับมาใช้ชีวิตแบบเดิมๆ ซดเบียร์ยามเย็นอีกครั้ง แถมหนักข้อกว่าเดิม โดยเฉพาะอย่างยิ่งวันที่ถูกหวยด้วย ยิ่งแล้วใหญ่
แต่ก็สุดท้าย ความโชคร้ายของเพื่อนคนนี้ก็มาถึง ทราบว่าช่วงกลางเดือนกุมภาพันธ์ 2552 ที่ผ่านมา หลังจากที่แกเมาจนเผลอหลับไป แล้วลืมปิดประตูห้องพัก ปรากฏว่ามีผู้ประสงค์ร้ายซึ่งคงจะเป็นคนในหอพักนั่นเอง เปิดเข้าไปขโมยพระของหลวงพ่อกวยไปหมดทั้งห่อ เป็นการปิดตำนานคนหวงพระที่มีมากว่า 15 ปี ที่หมดวาสนาจะครอบครองพระของหลวงพ่อไว้ได้อีกต่อไป นับเป็นการสูญเสียครั้งสำคัญที่ยากจะทำใจอย่างยิ่ง...
ศิษย์แพร่ง